In Memoriam do Chef António Coelho

IN MEMORIAM DO CHEF ANTÓNIO COELHO

Mensagem de Abertura do Website Memorial
ao Chef António

Este espaço é para todos.

Com o coração cheio de gratidão e saudade, partilhamos convosco este website, um presente meu e do António Vaz webmaster para o eterno Chef António.

Aqui, cada pessoa que o conheceu, trabalhou com ele, aprendeu ou simplesmente se emocionou com a sua arte, pode escrever o que quiser. Palavras livres, memórias vivas, homenagens sentidas.

Este será o lugar onde a sua história continuará a ser contada não apenas pelos pratos que criou, mas pelas vidas que tocou.

Ao longo do tempo, iremos reunir o máximo de testemunhos, fotografias, receitas, cartas, vídeos e gestos que preservem o legado do Chef António. Tudo o que nos deixou como a sua ética, o seu rigor, a sua ternura, a sua paixão pela cozinha e pela vida.

Porque António não foi apenas um mestre da culinária. Foi um mentor, um amigo, um pai espiritual para muitos. E merece que a sua memória seja celebrada com verdade, com beleza e com amor.

Convidamos todos colegas, clientes, amigos, familiares  a escreverem aqui o que sentem. Sem filtros. Sem formalidades. Apenas com o coração.

Este site é dele. E é nosso.

Para sempre, Chef António. A tua chama continua acesa em todos nós.

这个空间属于每一个人。

我们怀着感激与思念的心情，与你们分享这个网站——这是我和网站管理员献给永远的Chef António的一份礼物。

在这里，任何认识他、与他共事、向他学习，或仅仅被他的艺术所感动的人，都可以自由地写下自己的心声。真挚的文字、鲜活的回忆、深情的致敬——都欢迎。

这是一个让他的故事继续被讲述的地方—不仅通过他创造的菜肴，更通过他触动过的生命。

随着时间的推移，我们将尽可能收集大家的见证、照片、食谱、信件、视频和纪念内容，以守护Chef António的精神遗产。他留给我们的，不只是技艺，还有他的品格、严谨、温柔，以及对烹饪和生活的热爱。

因为António不仅是一位烹饪大师。他是导师，是朋友，是许多人心中的父亲。他值得我们用真诚、美好与爱来纪念。

我们诚挚邀请所有人——同事、顾客、朋友、家人——在这里写下你们的感受。无需修饰，无需格式，只需用心。

这个网站属于他，也属于我们所有人。

永远怀念Chef António。你的火焰仍在我们心中燃烧。

This space is for everyone.

With hearts full of gratitude and longing, we share this website - a gift from me and António Vaz webmaster to the eternal Chef António.

Here, anyone who knew him, worked with him, learned from him, or was simply moved by his art can write whatever they wish. Free words, living memories, heartfelt tributes.

This will be the place where his story continues to be told - not only through the dishes he created, but through the lives he touched.

Over time, we will gather as many testimonies, photos, recipes, letters, videos, and gestures as possible to preserve the legacy of Chef António. Everything he left us: his ethics, his discipline, his tenderness, his passion for cooking and for life.

Because António was not just a master of cuisine. He was a mentor, a friend, a father figure to many. And he deserves to have his memory celebrated with truth, beauty, and love.

We invite everyone - colleagues, clients, friends, family - to write here what they feel. No filters. No formalities. Just heart.

This site is his. And it is ours.

Forever, Chef António. Your flame still burns in all of us.

 Ang espasyong ito ay para sa lahat.

Buong pasasalamat at pananabik ang laman ng aming puso sa pagbabahagi ng website na ito - isang handog mula sa akin at sa aming webmaster António Vaz para sa walang hanggang Chef António.

Dito, sinumang nakakilala sa kanya, nakatrabaho siya, natuto sa kanya, o naantig sa kanyang sining ay maaaring magsulat ng anumang nais nila. Malayang salita, buhay na alaala, taos-pusong pagpupugay.

Ito ang magiging lugar kung saan patuloy na isasalaysay ang kanyang kwento - hindi lamang sa mga putaheng nilikha niya, kundi sa mga buhay na kanyang hinipo.

Sa paglipas ng panahon, titipunin namin ang pinakamaraming patotoo, larawan, reseta, liham, video, at mga alaala upang mapanatili ang pamana ni Chef António. Lahat ng iniwan niya sa amin: ang kanyang etika, disiplina, lambing, at ang kanyang pagmamahal sa pagluluto at sa buhay.

Sapagkat si António ay hindi lamang maestro ng kusina. Siya ay isang tagapagturo, kaibigan, at parang ama sa marami. At karapat-dapat siyang ipagdiwang ang kanyang alaala nang may katotohanan, kagandahan, at pag-ibig.

Inaanyayahan namin ang lahat - mga kasamahan, kliyente, kaibigan, pamilya - na magsulat dito ng kanilang damdamin. Walang hadlang. Walang pormalidad. Puso lamang.

Ang site na ito ay kanya. At atin din.

Magpakailanman, Chef António. Patuloy na nagliliyab ang iyong apoy sa aming lahat.

TEXTO PUBLICADO NO HOJEMACAU 

16.10.2025

“I love Portuguese food. I love the traditional and authentic cuisine. It’s the one I learned in Portugal. For me, that’s very important because I prefer the traditional things.”

 Chef António Neves Coelho

O guardião da culinária luso-macaense e querido amigo, Chef António das Neves Coelho, deixou-nos no dia 12 de Outubro de 2025, no Hospital Conde de São Januário. Figura maior da gastronomia portuguesa em Macau, mentor de gerações, defensor da autenticidade culinária e símbolo de resiliência institucional. A sua partida representa uma perda irreparável para a cultura gastronómica da RAEM e para a memória afectiva de todos os que com ele partilharam mesa, cozinha e sonhos. O Chef António cresceu entre aromas de azeite, alho e vinho tinto. Desde cedo, revelou uma vocação rara para a cozinha, não apenas como técnica, mas como narrativa cultural.

A sua formação passou por casas emblemáticas da gastronomia portuguesa, onde aprendeu a respeitar os ingredientes, os tempos e os afectos que compõem a tradição culinária. A sua carreira internacional levou-o a três continentes e, finalmente, a Macau território onde cumpriu o serviço militar e encontrou o seu verdadeiro palco. A partir de 1997, consolidou-se como Executive Chef e gestor de operações em espaços de referência, tornando-se um dos principais embaixadores da cozinha portuguesa e macaense. Macau não foi apenas o seu destino profissional mas o seu lar espiritual. António compreendeu que a culinária macaense não é apenas uma fusão de sabores, mas também de histórias. Com sensibilidade e rigor, tornou-se defensor da preservação das receitas tradicionais, da valorização dos ingredientes locais e da formação de equipas multiculturais com espírito de missão.

Fundou uma marca própria, onde actuou como director culinário e gestor geral por mais de uma década no António Restaurante recebendo 12 recomendações Michelin, entre outras. A sua liderança era marcada por uma combinação rara de exigência técnica, empatia humana e visão estratégica. A sua cozinha era feita de azeite e afecto, de técnica e ternura, de rigor e poesia. O seu contributo foi reconhecido por duas distinções de elevado prestígio como a Medalha de Mérito Turístico, atribuída pelo Governo da RAEM, em reconhecimento pelo seu papel no desenvolvimento do sector da hospitalidade e da cultura gastronómica local e a Medalha de Mérito das Comunidades Portuguesas, atribuída pelo Governo de Portugal, pela sua acção como ponte cultural entre continentes e pela promoção da identidade portuguesa no exterior.

Estas honrarias não foram apenas troféus mas testemunhos da sua dedicação à causa pública, à cultura e à excelência. Em 2024, o Chef António assumiu a liderança de um novo projecto gastronómico no Angela Café & Lounge do Lisboeta Macau. Ali, criou um menu que celebrava a essência portuguesa e macaense, com pratos como bacalhau à lagareiro, arroz de marisco e sobremesas com toque conventual.O espaço tornou-se um ponto de encontro entre tradição e modernidade, entre turistas e locais, entre memória e futuro. A sua equipa, formada e inspirada por ele, continua a representar os pilares da sua visão com dedicação, criatividade e compromisso com a excelência. O falecimento do Chef António representa uma perda humana e institucional de grande significado. Mas o seu legado permanece vivo na memória dos clientes que saborearam os seus pratos; na formação dos profissionais que com ele aprenderam; na identidade institucional dos espaços que ajudou a construir e na cultura gastronómica de Macau e da diáspora portuguesa

A sua obra não termina com a sua partida mas continua em cada receita preservada, em cada gesto técnico transmitido e em cada valor ético defendido. Mais do que um Chef, António foi guardião da alma gastronómica luso-macaense. A sua vida foi uma ponte entre continentes, sabores e gerações. A sua cozinha era feita de memória e inovação, de técnica e ternura, de rigor e poesia. Que a sua memória continue viva em cada prato servido, em cada história contada e em cada jovem profissional que ousa sonhar com uma cozinha que respeita o passado e transforma o presente.

Antes da sua partida, o Chef António deixou à sua legatária um conjunto precioso de receitas  que não são meros registos técnicos, mas autênticos troféus da culinária portuguesa, lapidados ao longo de décadas de prática, reflexão e paixão. Este legado não é apenas um acervo gastronómico mas uma herança cultural, uma carta de intenções e uma missão a cumprir.  Cada receita representa um capítulo da sua vida, uma memória partilhada, uma homenagem silenciosa às raízes que o formaram. São pratos que carregam o sabor da infância, o rigor da formação clássica, a ousadia da reinvenção e a ternura da maturidade. São fórmulas que não se limitam a ingredientes e quantidades  pois contêm gestos, silêncios, tempos de espera, e sobretudo, intenção.

A legatária, escolhida com discernimento e confiança, não recebeu apenas um caderno de receitas. Recebeu um testamento culinário, um mapa de valores e uma responsabilidade institucional. Caber-lhe-á agora executar, preservar e reinterpretar essas criações com fidelidade e coragem, mantendo viva a chama da autenticidade sem cair na rigidez da repetição. Na tradição portuguesa, a transmissão de receitas é um acto de intimidade e respeito. Não se trata apenas de ensinar mas de confiar. O Chef António compreendia isso profundamente. Por isso, as receitas que deixou não foram divulgadas em massa, nem transformadas em produto comercial. Foram entregues a quem soube compreender o seu espírito, a quem partilhou com ele o quotidiano da cozinha e a quem demonstrou capacidade técnica e sensibilidade humana.

Essas receitas incluem pratos clássicos e sobremesas conventuais reinterpretadas com ingredientes locais. Mas incluem também criações inéditas, pensadas para ocasiões especiais, menus temáticos e homenagens culturais. São pratos que nunca chegaram ao público, mas que agora poderão ser revelados com o cuidado que merecem. Executar estas receitas não é apenas reproduzir sabores mas encarnar uma filosofia. A legatária terá de manter o equilíbrio entre fidelidade e evolução, técnica e emoção, tradição e contemporaneidade. Terá de respeitar os tempos, os gestos, os silêncios que o Chef António ensinou. Terá de compreender que cada prato é também uma mensagem, uma memória e uma afirmação de identidade. Mais do que cozinhar, terá de curar no sentido museológico e afectivo. Curar o legado, protegê-lo da banalização e apresentá-lo com dignidade. Terá de formar outros, transmitir os valores que recebeu, garantir que o legado não se extingue com o tempo, mas se multiplica com sentido.

Este trabalho não é apenas gastronómico mas curatorial, educativo e diplomático. É uma forma de afirmar que a cozinha é também cultura, que o prato é também documento e que o sabor é também memória. As receitas deixadas pelo Chef António são sementes. Cabe agora à legatária e à instituição envolvida cultivá-las com respeito, regá-las com conhecimento e fazê-las florescer com criatividade. Cada vez que uma dessas receitas for servida, será como se o Chef António estivesse presente não como sombra, mas como luz. Este legado é um presente raro. E como todo o presente precioso, exige cuidado, tempo e amor. Que seja honrado com a mesma generosidade com que foi concebido. Que seja partilhado com a mesma elegância com que foi vivido. Que seja perpetuado com a mesma paixão com que foi criado. Porque na cozinha, como na vida, o que permanece não é o que se repete é o que se respeita.

 Jorge Rodrigues Simão, 16. 10.2025

 

缅怀安东尼奥·内维斯·科埃略主厨

 

“我热爱葡萄牙美食。我热爱传统而正宗的料理。这是我在葡萄牙学到的。对我而言，这非常重要，因为我更喜欢传统的事物。” ——安东尼奥·内维斯·科埃略主厨

葡澳美食的守护者、深受敬爱的朋友安东尼奥·内维斯·科埃略主厨，于2025年10月12日在澳门仁伯爵综合医院离世。他是葡萄牙美食在澳门的重要代表人物，几代人的导师，烹饪真诚的捍卫者，以及制度韧性的象征。他的离去，是澳门特别行政区美食文化的一大损失，也是所有曾与他共度餐桌、厨房与梦想的人们心中的深切哀痛。

安东尼奥主厨自幼便沉浸在橄榄油、大蒜与红酒的香气中。他从小展现出对烹饪的非凡天赋——不仅是技术，更是一种文化叙事。他曾在葡萄牙的标志性餐厅接受培训，学习如何尊重食材、掌握火候，并理解塑造烹饪传统的情感。

他的国际职业生涯横跨三大洲，最终落脚澳门——一个他曾服兵役的地方，也成为他真正的舞台。从1997年起，他在澳门的地标性餐厅担任行政主厨与营运经理，成为葡萄牙与澳门美食最杰出的代言人之一。澳门不仅是他的职业归属，更是他的精神家园。他深知澳门美食不仅是味道的融合，更是故事的交汇。他以敏锐与严谨的态度，积极推动传统食谱的保存、本地食材的价值提升，以及多元文化团队的建设。

他创立了自己的品牌，并在安东尼奥餐厅担任厨艺总监与总经理逾十年，连续十二年获得米其林推荐等多项殊荣。他的领导风格融合了技术精准、人文关怀与战略远见。他的料理由橄榄油与情感构成，由技艺与温柔交织，由严谨与诗意铸成。

他的贡献获得了两项重要荣誉：澳门特别行政区政府颁发的旅游功绩勋章，以表彰他在推动本地酒店与美食文化方面的卓越成就；以及葡萄牙政府颁发的葡侨功绩勋章，肯定他作为文化桥梁的角色，以及在海外推广葡萄牙身份的努力。这些荣誉不仅是奖章，更是他对公共服务、文化与卓越追求的见证。

2024年，安东尼奥主厨在澳门励骏Lisboeta酒店的Angela Café & Lounge展开新项目，设计出一份融合葡萄牙与澳门精髓的菜单，包含橄榄油鳕鱼、海鲜饭与修道院风格甜点。该餐厅成为传统与现代、游客与本地人、记忆与未来之间的交汇点。他所培养的团队至今仍秉持他的理念：敬业、创意与卓越。

安东尼奥主厨的离世，是一项深具人文与制度意义的损失。然而，他的遗产仍在延续——在品尝过他料理的顾客记忆中，在受他指导的专业人士身上，在他参与建设的机构身份里，以及在澳门与葡萄牙侨界的美食文化中。

他的工作并未因离去而终止——它延续于每一道被保存的食谱、每一个被传承的技艺动作、每一项被坚守的伦理价值中。安东尼奥不仅是一位主厨，更是葡澳美食灵魂的守护者。他的一生是连接大陆、味道与世代的桥梁。他的料理融合了记忆与创新、技艺与温柔、严谨与诗意。愿他的记忆在每一道菜肴、每一个故事、每一位怀抱梦想的年轻厨师中继续闪耀。

在离世前，安东尼奥主厨将一份珍贵的食谱收藏托付给他的指定继承人——这不仅是技术记录，更是葡萄牙料理的真正瑰宝，凝聚了数十年的实践、思考与热情。这份遗产不仅是美食档案，更是一份文化传承、一种意志宣言与一项使命。

每一道食谱都是他人生的章节、一段共享的回忆、一份对根源的无声致敬。这些菜肴承载着童年的味道、古典训练的严谨、创新的勇气与成熟的温柔。它们超越了食材与分量，蕴含着动作、沉默、等待的时间，最重要的是——意图。

这位继承人是经由深思熟虑与信任选出的。她所接收的，不仅是一本食谱，更是一份烹饪遗嘱、一张价值地图与一项制度责任。她的任务是忠实而勇敢地执行、保存与重新诠释这些创作——在不陷入机械重复的前提下，延续真实的火焰。

在葡萄牙传统中，食谱的传承是一种亲密与尊重的行为。这不仅是教学，更是信任。安东尼奥主厨深刻理解这一点。因此，他留下的食谱并未公开出版或商业化，而是托付给真正理解他精神的人——一个与他共度厨房日常、具备技术能力与人文敏感的人。

这些食谱包括经典菜肴与以本地食材重新演绎的修道院甜点，也包括尚未公开的创作——为特殊场合、主题菜单与文化致敬而设计的料理。这些菜肴从未面世，如今或可在应有的尊重中呈现。

执行这些食谱不仅是重现味道，更是体现一种哲学。继承人必须在忠诚与演化、技艺与情感、传统与当代之间保持平衡。她必须尊重安东尼奥主厨所教导的时间、动作与沉默。她必须理解，每一道菜也是一则讯息、一段记忆、一种身份宣言。

她的任务不仅是烹饪，更是策展——既是博物馆式的，也是情感上的。她必须策展这份遗产，保护它免于庸俗化，并以尊严呈现。她必须培训他人，传递所接收的价值，确保这份遗产不会随时间消逝，而是不断增值。

这项工作不仅是美食性的，更是策展性的、教育性的与外交性的。它肯定了料理也是文化，菜肴也是文献，味道也是记忆。

安东尼奥主厨留下的食谱是种子。如今，继承人及相关机构必须以尊重培育它们，以知识滋养它们，并以创意使其绽放。每当这些食谱被呈现，就仿佛安东尼奥主厨仍在——不是以阴影，而是以光芒。

这份遗产是一份稀有的礼物。如同所有珍贵的礼物，它需要关爱、时间与热情。愿它被以主厨当初的慷慨所尊崇，以他生活的优雅所分享，以他创作的热情所延续。

因为在料理中，如同在生命中，真正持久的不是重复——而是尊重。

In Memoriam: Chef António Neves Coelho

 

 

In Memoriam: Chef António Neves Coelho

“I love Portuguese food. I love the traditional and authentic cuisine. It’s the one I learned in Portugal. For me, that’s very important because I prefer the traditional things.”

Chef António Neves Coelho

The guardian of Luso-Macanese cuisine and a cherished friend, Chef António Neves Coelho, left us on 12 October 2025 at Hospital Conde de São Januário. A towering figure in Portuguese gastronomy in Macau, mentor to generations, defender of culinary authenticity, and symbol of institutional resilience, his passing represents an irreparable loss to the gastronomic culture of the Macau SAR and to the emotional memory of all who shared tables, kitchens, and dreams with him.

Chef António grew up surrounded by the aromas of olive oil, garlic, and red wine. From an early age, he revealed a rare vocation for cooking-not merely as technique, but as cultural narrative. His training took place in emblematic houses of Portuguese gastronomy, where he learned to respect ingredients, timing, and the affections that shape culinary tradition.

His international career spanned three continents and ultimately led him to Macau-a territory where he completed military service and found his true stage. From 1997 onward, he established himself as Executive Chef and operations manager in landmark venues, becoming one of the foremost ambassadors of Portuguese and Macanese cuisine. Macau was not merely his professional destination-it was his spiritual home. António understood that Macanese cuisine is not just a fusion of flavors, but a fusion of stories. With sensitivity and rigor, he became a staunch advocate for the preservation of traditional recipes, the valorization of local ingredients, and the formation of multicultural teams with a sense of mission.

He founded his own brand, where he served as culinary director and general manager for over a decade at Restaurante António, earning 12 consecutive Michelin recommendations among other accolades. His leadership was marked by a rare combination of technical precision, human empathy, and strategic vision. His cuisine was crafted from olive oil and affection, from technique and tenderness, from rigor and poetry.

His contributions were recognized with two prestigious honors: the Medal of Tourism Merit, awarded by the Government of the Macau SAR in recognition of his role in developing the hospitality and gastronomic culture of the region; and the Medal of Merit for Portuguese Communities, awarded by the Government of Portugal for his role as a cultural bridge between continents and for promoting Portuguese identity abroad. These honors were not mere trophies-they were testimonies to his dedication to public service, culture, and excellence.

In 2024, António took on the leadership of a new gastronomic project at Lisboeta Macau: Angela Café & Lounge. There, he created a menu that celebrated the essence of Portuguese and Macanese cuisine, with dishes such as bacalhau à lagareiro, seafood rice, and convent-inspired desserts. The venue became a meeting point between tradition and modernity, between tourists and locals, between memory and future. His team, formed and inspired by him, continues to embody the pillars of his vision: dedication, creativity, and a commitment to excellence.

The passing of Chef António represents a loss of profound human and institutional significance. Yet his legacy remains alive-in the memories of the clients who savored his dishes; in the formation of professionals who learned from him; in the institutional identity of the spaces he helped build; and in the gastronomic culture of Macau and the Portuguese diaspora.

His work does not end with his departure-it continues in every preserved recipe, in every transmitted technical gesture, and in every ethical value upheld. More than a chef, António was the guardian of the Luso-Macanese gastronomic soul. His life was a bridge between continents, flavors, and generations. His cuisine was made of memory and innovation, of technique and tenderness, of rigor and poetry. May his memory live on in every dish served, in every story told, and in every young professional who dares to dream of a cuisine that respects the past and transforms the present.

Before his passing, Chef António entrusted his legatee with a precious collection of recipes-far more than technical records, they are authentic trophies of Portuguese cuisine, refined over decades of practice, reflection, and passion. This legacy is not merely a gastronomic archive-it is a cultural inheritance, a statement of intent, and a mission to fulfill.

Each recipe represents a chapter of his life, a shared memory, a silent homage to the roots that shaped him. These are dishes that carry the flavors of childhood, the rigor of classical training, the boldness of reinvention, and the tenderness of maturity. They are formulas that go beyond ingredients and measurements-they contain gestures, silences, waiting times, and above all, intention.

The legatee, chosen with discernment and trust, did not receive just a recipe book. She received a culinary testament, a map of values, and an institutional responsibility. It is now her task to execute, preserve, and reinterpret these creations with fidelity and courage-keeping the flame of authenticity alive without falling into the rigidity of repetition.

In Portuguese tradition, the transmission of recipes is an act of intimacy and respect. It is not merely about teaching-it is about trusting. Chef António understood this deeply. That is why the recipes he left behind were not mass-published or turned into commercial products. They were entrusted to someone who understood his spirit, who shared the daily rhythm of the kitchen, and who demonstrated technical skill and human sensitivity.

These recipes include classic dishes and convent-inspired desserts reimagined with local ingredients. They also include unpublished creations, conceived for special occasions, thematic menus, and cultural tributes. These are dishes that never reached the public, but which may now be revealed with the care they deserve.

Executing these recipes is not merely about reproducing flavors-it is about embodying a philosophy. The legatee must maintain the balance between fidelity and evolution, technique and emotion, tradition and contemporaneity. She must respect the timing, gestures, and silences that Chef António taught. She must understand that each dish is also a message, a memory, and a declaration of identity.

More than cooking, she must curate-in both the museological and emotional sense. Curate the legacy, protect it from trivialization, and present it with dignity. She must train others, transmit the values she received, and ensure that the legacy does not fade with time but multiplies with meaning.

This work is not merely gastronomic-it is curatorial, educational, and diplomatic. It affirms that cuisine is also culture that the dish is also a document, and that flavor is also memory.

The recipes left by Chef António are seeds. It is now up to the legatee and the institution involved to cultivate them with respect, nourish them with knowledge, and make them flourish with creativity. Each time one of these recipes is served, it will be as if Chef António were present-not as a shadow, but as light.

This legacy is a rare gift. And like all precious gifts, it demands care, time, and love. May it be honored with the same generosity with which it was conceived. May it be shared with the same elegance with which it was lived. May it be perpetuated with the same passion with which it was created.

Because in cuisine, as in life, what endures is not what is repeated-it is what is respected.

Sa Alaala ni Chef António Neves Coelho

 

“Mahilig ako sa pagkaing Portuges. Mahilig ako sa tradisyonal at tunay na lutuin. Ito ang natutunan ko sa Portugal. Para sa akin, mahalaga ito dahil mas gusto ko ang mga bagay na tradisyonal.” —Chef António Neves Coelho

Tagapangalaga ng lutuing Luso-Macanese at isang mahal na kaibigan, si Chef António Neves Coelho ay pumanaw noong ika-12 ng Oktubre 2025 sa Hospital Conde de São Januário. Isang haligi ng lutuing Portuges sa Macau, guro ng maraming henerasyon, tagapagtanggol ng pagkaing may tunay na diwa, at sagisag ng institusyonal na katatagan—ang kanyang pagpanaw ay isang hindi matatawarang kawalan sa kultura ng pagkain ng Macau SAR at sa emosyonal na alaala ng lahat ng nakasalo niya sa mesa, kusina, at pangarap.

Lumaki si Chef António sa paligid ng amoy ng olive oil, bawang, at pulang alak. Mula sa murang edad, ipinakita niya ang pambihirang bokasyon sa pagluluto—hindi lamang bilang teknika, kundi bilang isang salaysay ng kultura. Ang kanyang pagsasanay ay naganap sa mga kilalang tahanan ng lutuing Portuges, kung saan natutunan niyang igalang ang sangkap, ang tiyempo, at ang damdaming bumabalot sa tradisyon ng pagluluto.

Ang kanyang internasyonal na karera ay umabot sa tatlong kontinente at sa huli ay humantong sa Macau—isang teritoryong kanyang pinaglingkuran bilang sundalo at kalaunan ay naging kanyang tunay na entablado. Mula 1997, siya ay naging Executive Chef at operations manager sa mga kilalang lugar, at naging isa sa mga pangunahing tagapagtaguyod ng lutuing Portuges at Macanese. Para sa kanya, ang Macau ay hindi lamang destinasyong propesyonal—ito ay kanyang tahanang espiritwal. Nauunawaan ni António na ang lutuing Macanese ay hindi lamang pagsasanib ng lasa, kundi pagsasanib ng mga kuwento. Sa husay at disiplina, naging matatag siyang tagapagtanggol ng mga tradisyonal na resipe, tagapagpahalaga sa lokal na sangkap, at tagapagbuo ng mga multikultural na koponang may misyon.

Itinatag niya ang sarili niyang tatak, kung saan siya ay nagsilbing culinary director at general manager sa loob ng mahigit isang dekada sa Restaurante António, na nakatanggap ng 12 sunod-sunod na rekomendasyong Michelin at iba pang parangal. Ang kanyang pamumuno ay pinanday ng bihirang kombinasyon ng teknikal na kahusayan, makataong empatiya, at estratehikong pananaw. Ang kanyang lutuin ay hinubog ng olive oil at pagmamahal, ng teknika at lambing, ng disiplina at tula.

Ang kanyang mga kontribusyon ay kinilala sa pamamagitan ng dalawang prestihiyosong parangal: ang Medalya ng Merito sa Turismo mula sa Pamahalaan ng Macau SAR bilang pagkilala sa kanyang papel sa pagpapaunlad ng kultura ng hotel at pagkain sa rehiyon; at ang Medalya ng Merito para sa mga Komunidad ng Portuges mula sa Pamahalaan ng Portugal bilang pagkilala sa kanyang papel bilang tulay ng kultura sa pagitan ng mga kontinente at sa pagtataguyod ng pagkakakilanlang Portuges sa ibang bansa. Ang mga parangal na ito ay hindi lamang tropeo—ito ay patunay ng kanyang dedikasyon sa serbisyo publiko, kultura, at kahusayan.

Noong 2024, pinamunuan ni António ang isang bagong proyektong gastronomiko sa Lisboeta Macau: Angela Café & Lounge. Dito, lumikha siya ng menu na nagdiwang sa esensya ng lutuing Portuges at Macanese, na may mga putahe gaya ng bacalhau à lagareiro, seafood rice, at mga dessert na inspirasyon ng kumbento. Ang lugar ay naging tagpuan ng tradisyon at modernidad, ng turista at lokal, ng alaala at hinaharap. Ang kanyang koponan, na kanyang hinubog at pinasigla, ay patuloy na isinasabuhay ang mga haligi ng kanyang pananaw: dedikasyon, pagkamalikhain, at pangako sa kahusayan.

Ang pagpanaw ni Chef António ay isang kawalan na may malalim na kahalagahang pantao at institusyonal. Ngunit ang kanyang pamana ay nananatiling buhay—sa alaala ng mga kliyenteng nakatikim ng kanyang mga putahe; sa paghubog ng mga propesyonal na natuto sa kanya; sa institusyonal na identidad ng mga espasyong kanyang binuo; at sa kulturang gastronomiko ng Macau at ng diaspora ng Portuges.

Ang kanyang trabaho ay hindi nagwawakas sa kanyang pag-alis—ito ay nagpapatuloy sa bawat resipeng pinangalagaan, sa bawat teknikang ipinasa, at sa bawat etikal na halagang pinangatawanan. Higit pa sa pagiging chef, si António ay tagapangalaga ng kaluluwa ng lutuing Luso-Macanese. Ang kanyang buhay ay tulay sa pagitan ng mga kontinente, lasa, at henerasyon. Ang kanyang lutuin ay binubuo ng alaala at inobasyon, ng teknika at lambing, ng disiplina at tula. Nawa’y magpatuloy ang kanyang alaala sa bawat putaheng ihahain, sa bawat kuwentong isasalaysay, at sa bawat kabataang propesyonal na nangangarap ng lutuing may paggalang sa nakaraan at kakayahang baguhin ang kasalukuyan.

Bago siya pumanaw, ipinagkatiwala ni Chef António sa kanyang tagapagmana ang isang mahalagang koleksyon ng mga resipe—higit pa sa teknikal na talaan, ito ay tunay na mga tropeo ng lutuing Portuges, pinino sa loob ng mga dekada ng praktis, pagninilay, at pagmamahal. Ang pamana na ito ay hindi lamang gastronomikong arkibo—ito ay pamana ng kultura, pahayag ng layunin, at misyong dapat tuparin.

Ang bawat resipe ay kumakatawan sa isang kabanata ng kanyang buhay, isang alaala na pinagsaluhan, isang tahimik na pagpupugay sa mga ugat na humubog sa kanya. Ito ay mga putahe na may lasa ng kabataan, disiplina ng klasikal na pagsasanay, tapang ng pagbabago, at lambing ng pagkamahinahon. Ito ay mga pormula na higit pa sa sangkap at sukat—taglay nito ang mga kilos, katahimikan, panahon ng paghihintay, at higit sa lahat, layunin.

Ang tagapagmana, na pinili nang may pag-unawa at tiwala, ay hindi lamang tumanggap ng aklat ng resipe. Tinanggap niya ang isang culinary testament, isang mapa ng mga halaga, at isang institusyonal na responsibilidad. Tungkulin na niyang isakatuparan, pangalagaan, at muling bigyang-kahulugan ang mga likhang ito nang may katapatan at tapang—panatilihing buhay ang apoy ng pagiging tunay nang hindi nahuhulog sa paninigas ng pag-uulit.

Sa tradisyong Portuges, ang pagpapasa ng mga resipe ay isang gawa ng paglalapit at paggalang. Hindi lamang ito pagtuturo—ito ay pagtitiwala. Malalim ang pagkaunawa ni Chef António sa prinsipyong ito. Kaya’t ang mga resipeng kanyang iniwan ay hindi isinapubliko o ginawang produkto. Ipinagkatiwala ito sa isang taong nakakaunawa sa kanyang diwa, nakasabay sa ritmo ng kusina, at may teknikal na husay at makataong sensibilidad.

Kasama sa mga resipeng ito ang mga klasikong putahe at mga dessert na inspirasyon ng kumbento na muling binuo gamit ang lokal na sangkap. Kasama rin ang mga hindi pa nailalathalang likha, nilikha para sa mga espesyal na okasyon, tematikong menu, at mga pangkulturang pagpupugay. Ito ay mga putahe na hindi pa naihain sa publiko, ngunit ngayon ay maaaring ipakita nang may nararapat na paggalang.

Ang pagsasakatuparan ng mga resipeng ito ay hindi lamang tungkol sa pag-uulit ng lasa—ito ay tungkol sa pagsasakatawan ng isang pilosopiya. Kailangang panatilihin ng tagapagmana ang balanse sa pagitan ng katapatan at ebolusyon, teknika at damdamin, tradisyon at kontemporaneidad. Kailangang igalang niya ang tiyempo, kilos, at katahimikan na itinuro ni Chef António. Kailangang maunawaan niya na ang bawat putahe ay mensahe rin, alaala, at pahayag ng pagkakakilanlan.

Higit pa sa pagluluto, kailangan niyang maging tagapangasiwa—sa parehong museolohikal at emosyonal na kahulugan. Pangasiwaan ang pamana, protektahan ito mula sa pagiging mababaw, at ipakita